Oferowane usługi

            Masaże

- LECZNICZY – KLASYCZNY

- CHIŃSKI Tradycyjny            

- SHIATSU

- punktowy-AKUPRESURA

- TKANEK GŁĘBOKICH

- MAURI

- LIMFATYCZNY

- BIOMASAŻ
- ENERGETYCZNO - TERAPEUTYCZNY
- TWARZY I GŁOWY

 - MASAŻ ODCHUDZAJĄCY

 -  MASAŻ MODELUJĄCY CIAŁO / Masaż segmentów ciała poprawiający

                                                                                     wygląd sylwetki /

w zależności od potrzeb indywidualnych masaż może być wspomagany  :

- termicznie

- działaniem nefrytu

- promieniowaniem podczerwonym

·         Akupunktura

·         Terapie psychodynamiczne

·         Terapie poznawczo-behawioralne (CBT)

·         Terapie paradoksów

·         Psychodrama

·         Psychoterapia Gestalt

·         Muzykoterapia

·         Hipnoterapia

·         Ćwiczenia oddechowe

·         Koncerty

·         inne

Ze względu na liczne przeziębienia polecam konchowanie uszu (pomaga w pozbyciu się zapalenia zatok,nieżytów nosa, migren wynikających ze stresu, nawracających bólów głowy...) oraz odprężająco-rozluźniający masaż głowy i twarzy, ale również i całego ciała 

Masaż

Zapoczątkowany w Indiach i Chinach, stanowił naturalną metodę leczniczą. Już Hipokrates, a potem Celsus i Galena wskazywali na wykorzystanie masażu w poszczególnych jednostkach chorobowych. W Starożytnej Grecji masowano sportowców przed zawodami. W wyniku badań nad fizjologią masażu oraz w oparciu o obserwację pozytywnych skutków masażu u chorych po operacjach ogłoszono  masaż jako oficjalną metodę leczenia. W Polsce wielu wybitnych fachowców z zakresu rehabilitacji leczniczej zajmuje się propagowaniem masażu, jednak program studiów medycznych jest w dalszym ciągu bardzo ubogi w elementy rehabilitacji i masażu. Nieodłącznym uzupełnieniem masażu staje się terapia manualna oraz chiropraktyka.

Akupunktura jest starożytną chińską metodą leczenia.

Polega na wkłuwanie specjalnych pełnych igieł w punkty, leżące wzdłuż przebiegu meridianów

oraz dzięki manipulowaniu tymi igłami. Większości z nas akupunktura kojarzy się z leczeniem bólu i nikotynizmu. Tymczasem lista wskazań do akupunktury jest doprawdy imponująca. W ramach Tradycyjnej Medycyny Chińskiej uzupełnieniem zasadniczych metod leczenia są: masaż, akupunktura, akupresura, gimnastyka zdrowotna oraz specjalne ćwiczenia (qigong) - asany.

 Leczenie polega na wyrównywaniu zaburzeń chi, przez osiąganie równowagi we wszystkich aspektach zgodnych z fenomenami tej medycyny. Te fenomeny to chi, pięć elementów, meridiany, zasada yin/yang.

Terapia psychodynamiczna

Można powiedzieć, w dużym skrócie, że terapia psychodynamiczna to współczesna forma psychoanalizy. Jej istotą jest relacja terapeutyczna. Nie ma tu jakichś wyszukanych metod, technik. Najważniejszy jest kontakt. To, co się dzieje między terapeutą a pacjentem w realnym kontakcie „tu i teraz”.

Terapia ta polega na analizie przeniesienia, czyli tego, co wnosi pacjent w relację z terapeutą z innych relacji, najczęściej z ważnymi osobami w jego życiu, czyli pacjent powiela swoje zachowania, relacje. Ale nie chodzi tylko o zachowania, sposób mówienia, reagowania. Ważniejsze jest to, co się kryje pod tym wszystkim, czyli np. jakiś wzorzec wchodzenia w relacje, który ma właśnie wpływ na zachowanie, sposób mówienia. Pacjent go rzeczywiście nieświadomie powiela w swoim życiu. Terapeuta powinien próbować to wszystko zrozumieć, zanalizować i adekwatnie do tego poprowadzić proces terapii.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)    

Celem jej jest  ustalenie (mysli, uczucia, odczucia fizyczne, działania);

- tego, jak postrzegamy samych siebie, świat i innych

- w jaki sposób nasze zachowanie wpływa na nasze myśli i uczucia.

 Terapia CBT może pomóc zmienić sposób myślenia („poznawczość”) i zachowania („behawioryzm”), co przyczynia się do poprawy samopoczucia.  CBT zajmuje się problemami i trudnościami „tu i teraz”.  Nie skupia się na przyczynach dręczących nas problemów, ani na uprzednio pojawiających się objawach, lecz poszukuje sposobów poprawienia stanu świadomości pacjenta w chwili obecnej.

Terapia paradoksów

Próba rozmyślnego sprowokowania objawów przyczynia się do powstania odmiennych skojarzeń w stosunku do znanych już emocji - choroba przestaje być tak przytłaczającym doświadczeniem. Depresja zostaje też w ten sposób przesunięta z kontekstu intrapersonalnego na interpersonalny - między pacjentem a jego terapeutą. Można też dawać pacjentowi zalecenia w rodzaju: "myśl negatywnie", "jęcz i narzekaj", "bądź pasywny" - to prowokuje gwałtowny opór przeciwko doświadczeniom związanym z depresją. "Ciężka próba" - to strategia skonstruowania scenariusza, który przewiduje, że pacjent ma wywołać u siebie objawy depresji w najbardziej niedogodnym momencie. Ma to na celu wywołanie gwałtownego oporu i przełamanie bierności. Ludzie będąc w depresji odczuwają ogólny brak satysfakcji i frustrację, a jest to wynikiem ich nierealistycznej pogoni za perfekcją. Dostając polecenie: "Bądź perfekcjonistą w każdym wymiarze swego życia, w każdym działaniu!" klient znajduje się w paradoksalnej sytuacji. Jak perfekcyjnie wziąć prysznic? Jak w sposób idealny wykonać inne trywialne czynności ? Frustracja i irytacja pacjenta związana z tym zadaniem może stać się katalizatorem procesu przewartościowywania "doskonałości", spostrzegania jej w sposób realistyczny i konstruktywny. "Myl się naumyślnie" po to, by pacjent mógł w bezpieczny sposób doświadczyć, że błąd to niekoniecznie koniec świata, by zaczął błędy postrzegać jako nauczkę na przyszłość, a nie coś godnego potępienia. Strategia "zamiany ról" w związku i zalecenie partnerowi pacjenta, by przejął jego depresję to także paradoks terapeutyczny służący zmianie perspektywy i odzyskaniu kontroli.

Są różnorakie odmiany paradoksu, zalecające np. wzmacnianie reakcji poprzez jej tłumienie, reakcje są tym słabsze im bardziej się do nich namawia, zachęcanie do oporu - sprzeciw pacjenta uznaje się za współpracę, więc niezależnie co pacjent robi - wypełnia polecenia terapeuty.

Psychodrama   

Termin ten pochodzi od słów: psyche-„tchnienie, dusza", drama-„czynność, akcja" oraz od therapeuein-„leczenie".

Definicjepsychodramy:
- metoda rozpoznawania i leczenia zaburzeń psychicznych, polegająca na wyrażaniu przeżyć i konfliktów pacjentów  w formie improwizowanych scen, w których biorą udział pacjenci i terapeuta;
- spontaniczne przedstawienie sceniczne, które pozwala na uwidocznienie i ponowne przeżycie konfliktów interpersonalnych i intrapsychicznych w ramach terapeutycznych;
- improwizowana dramatyzacja, która została świadomie zainspirowana, ukierunkowana i potraktowana jako środek służący do osiągnięcia projektowanych stanów.

Cele psychodramy: - zaktywizowanie uczestników do odtwarzania istotnych sytuacji i zachowań, które są związane ze stanem chorobowym jednostki, a nie zostały odreagowane w przeszłości; - poruszenie najmniejszej części uniwersum społecznego (relacji międzyludzkich), nazywanego atomem socjalnym – określającym emocjonalne relacje uczestnika terapii z otoczeniem; - zapewnienie protagoniście prawa do przedstawienia i obrony własnego przeżywania rzeczywistości.
Funkcje psychodramy: - doznanie katharsis, które daje możliwość spontanicznego wyrażania symbolicznych lęków i nadziei uczestnika; - stwarza warunki do uzewnętrzniania tego, co wewnętrzne oraz daje głęboki wgląd w sferę emocjonalną; - funkcja profilaktyczna, która umożliwia pracę nad kształtowaniem samokontroli.

Psychoterapia Gestalt to stworzona przez Fritza Perlsa metoda psychoterapii czerpiąca podstawy z teorii pola Kurta Lewina (proces tworzenia postaci, likwidowanie i tworzenie kolejnej oraz psychoanalizy.)

Najistotniejsze w tej metodzie wg Perlsa są:

• elastyczna, niedogmatyczna sytuacja terapeutyczna;
• holistyczne ujmowanie organizmu (ciało i psychika);
• skupienie się na TU i TERAZ – doświadczanie siebie i otoczenia;
• rozróżnienie uwagi (koncentracja aktywności i percepcji na doświadczeniu i działaniu) i świadomości (bardziej rozproszona, zakłada "napiętą percepcję");
• rozszerzanie świadomości, rozumianej jako zdawanie sobie sprawy z tego co się dzieje, na wszystkie sfery przeżyć, myśli, działań, ciała;
• uczenie się rozróżniania zachowań służących zaspokojeniu swoich potrzeb od tych, które temu nie służą;
• założenie, że językiem organizmu są emocje;
• integracja osobowości poprzez integrację wyalienowanych części siebie (uczuć, pragnień, sądów, fantazji);
• cel nadrzędny terapii - osiągnięcie dojrzałości, wzrost potencjału człowieka, zwiększanie jego możliwości poprzez integrację osobowości, wzmacnianie autentycznych pragnień i potrzeb;

"Być prawdziwie wolnym znaczy niemożność bycia czyimś niewolnikiem, nawet iluzji"

Muzykoterapia

Muzykoterapia jako jedna z form oddziaływania psychoterapeutycznego i fizjoterapeutycznego wzbudza w ostatnich latach coraz większe zainteresowanie wśród lekarzy, psychologów i psychoterapeutów.
Zjawisko leczniczego oddziaływania muzyki na psychikę człowieka znane było od najdawniejszych dziejów ludzkości, a w starożytności powstały pierwsze teorie dotyczące estetycznych walorów muzyki i jej możliwości wychowawczych.
Duża powszechność współczesnych zainteresowań tą dziedziną łączy się z nadzieją, że muzyka mogłaby spełnić rolę uniwersalnego środka leczniczego, który byłby przydatny zarówno dla celów profilaktyki, jak i leczenia i postępowania rehabilitacyjnego, nie powodując żadnych skutków ubocznych, jakie często występują w przypadku środków farmakologicznych. Wielka liczba chorób cywilizacyjnych nękających zarówno dorosłych, jak i dzieci, nasilające się uczucie zmęczenia na skutek życia w warunkach intensywnego wysiłku i ciągłego pośpiechu, poczucie dyskomfortu i osamotnienia nakazują podjęcie wszelkich kroków w kierunku ochrony zdrowia psychicznego i somatycznego przed jego zagrożeniem. Zwrócenie się w stronę sztuki, a w szczególności kontakt z muzyką może zaspokoić rodzącą się tęsknotę za innym światem, pełnym marzeń, uczuć i przeżyć, zwiększając wrażliwość emocjonalną oraz ułatwiając zmianę postaw i zachowania.

Hipnoterapia

Gdy wszystkie inne możliwości zawodzą, gdy lekarstwa zostawiają efekty uboczne należy sięgnąć do wewnętrznej przyczyny zaburzeń. Hipnoterapia stwarza wiele odkrywczych możliwości pozwalając w pełni wykorzystać ogromną energię umysłu. Jest to metoda dzięki której można dotrzeć do głębszych poziomów umysłu i pomnożyć możliwości człowieka w jego osobistym i zawodowym rozwoju. To hipnoterapia i psychoterapia pomaga wielu ludziom uwolnić się od najpoważniejszych problemów.

Ćwiczenia oddechowe

W zależności od zaangażowania mięśni wydechowych wyróżnić można:

·         · Typ oddechowo żebrowy lub piersiowy (gdy poruszaja się przede wszystkim żebra)

·         · Typ Odechowy brzuszny lub przeponowy (gdy główna role odgrywa przepona)

Fizjologicznym sposobem oddychania jest mieszany typ oddechowy piersiowo-brzuszny, ponieważ klatka piersiowa rozszerza się wówczas w trzech kierunkach.
Przy oddechu brzuszno-przeponowym klatka piersiowa unosi się lekko podczas wdechu ku górze, ale rozszerza się na boki w swojej dolnej części, przez co zwiększa się pojemność płuc. Ten sposób oddychania daje możliwość spożytkowania przy mówieniu największej ilości powietrza w jednym oddechu i przez to osiągania maksymalnej pojemności głosu, jego świeżości i łatwości operowania nim.

Nieprawidłowy sposób oddychania (zwłaszcza przez usta) może powodować poważne skutki w rozwoju dzieci i dorosłych